door: Paul Verweel    14 februari 2012

Jan Raateland wees vorige week in zijn column – op een voor mij overtuigende wijze – op een in het debat over de toekomst van de organisatieprincipes in de sport en van sportverenigingen nog onderontwikkelde schakel. Dat is de eigen stem van verenigingen in het tot stand komen en uitvoeren van beleid ten aanzien van de sport en sportverenigingen. Ik voeg daar graag nog een aantal gedachten en ervaringen aan toe.
Jan Raateland wijst er nog eens op dat in de georganiseerde sport wekelijks meer dan  één miljoen vrijwilligers zich inzetten voor die sport en dan vooral voor de directe uitvoering van het sporten. Mijn analyse is altijd geweest dat dit komt omdat mensen – tegen alle cultuurpessimisme van wetenschappers en beleidsmakers in – er in de onderlinge relatie nog altijd veel voor over hebben om wat voor een ander en tegelijk voor zichzelf te doen. Sport geeft zelfvertrouwen, sport geeft trots en binding en sport brengt je dichter bij de beleving van zelfs je eigen kinderen en het is leuk dat voor anderen te doen