Hoe maak jij je dromen waar? Lees het interview met een sporttrainer die als 10-jarige al wist wat ze wilde, doorzette, als professional inmiddels succesvol is en nu ook anderen inspireert om hun dromen waar te maken.
‘Mijn carrière startte bij mijn sportvereniging’
Deze uitspraak komt van een trainster die bij onze turnvereniging al zo’n 14 jaar training geeft. Toen ik haar vroeg wat zij daar nu precies mee bedoelde, vertelde zij mij het volgende. “Toen ik 10 jaar was mocht ik als assistent helpen bij de turnles, daar leerde ik al heel vroeg wat verantwoordelijkheid te dragen is; weliswaar afgepast en onder begeleiding voor een klein groepje kinderen in de leeftijd van 3 tot 8 jaar, maar het was een begin.
Zelfstandig lesgeven
Na 2 jaar volgde ik via de turnvereniging mijn eerste opleiding voor assistent en toen ik 17 jaar was mocht ik na nog een opleiding zelfstandig lesgeven. Dat doe ik nu nog steeds met veel plezier, naast mijn vaste baan: leerkracht op de basisschool.
Door het geven van training, en de organisatie daar omheen, leerde ik al vroeg mijn kwaliteiten en vaardigheden kennen.
mijn missie als blogger
Is het versterken van de organisatiekracht en maatschappelijke oriëntatie van sportverenigingen.
Ik wil met bestuurders van sportverenigingen, sportbeleidsmedewerkers en verenigingsondersteuners mijn kennis en ervaring delen over een succesvolle aanpak.
Uiteraard kan je mij benaderen voor het maken van een afspraak om een gesprek te voeren over die aanpak die leidt tot meer vitale sportverenigingen.
Plezierbeleving van een kind
Toen ik nog assistent was wist ik al dat ik ‘later’ juf wilde worden. Nog voordat ik met mijn opleiding op de PABO startte had ik een schat aan ervaringen opgedaan:
Hoe je…..
• de plezierbeleving van een kind kan bevorderen door het uit te dagen
• de aandacht kan krijgen en die ook kan vasthouden
• overwicht krijgt op een groepje leerlingen
• probleempjes moet oplossen
• wedstrijden en activiteiten organiseert en wat daar allemaal voor bij komt kijken
• leert aanpakken!
Als trainer van een groep van 20 meisjes leerde ik hoe de gedachten wereld van een kind in elkaar zit. Daardoor leerde ik dat ieder kind verschillend is en dus op haar ‘eigen’ manier het beste benaderd kon worden; ik leerde ‘zien’ wanneer een kind succes ervaarde en hoe ik haar daarmee zelf eigenaar kon maken van haar eigen ontwikkeling, haar eigen succes.
Verantwoordelijkheid nemen
En dan waren er nog tal van andere zaken zoals, het leren van verantwoordelijkheid te nemen voor de uitvoering van je trainingen, het leren omgaan met ouders, van jongs af aan leren met kritiek, feedback om te gaan, het begeleiden van mijn eigen assistenten, coördineren en plannen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mooie vriendschappen
Een heel ander facet van het verenigingsleven is het samen met andere mensen delen van dezelfde ambitie. Door met elkaar te praten, luisteren en samen te werken leer je veel van anderen. Het heeft mij mooie vriendschappen opgeleverd en bij onze vereniging heb ik veel relaties zien ontstaan!
Eigen waarde
Al die inzichten en ervaringen zijn mede van invloed en bepalend geweest voor mijn eigen ontwikkeling en voor de verdere stappen in mijn leven. Het leverde mij een gevoel van eigen waarde op, dat mijn bijdrage, mijn inzet, nodig was. En… zeker niet onbelangrijk ik heb in die jaren ontdekt wat mijn talenten zijn en wat mijn vaardigheden zijn. Daar heb ik een leven lang plezier van!”
Maatschappelijke diensttijd
Ik kan mij goed voorstellen dat jij, lezer van mijn blog, onder de indruk ben geraakt van de vele ervaringen die de trainster allemaal toeschrijft aan haar inzet bij onze vereniging; ik was het ook!
Mijn idee was om een blog te schrijven over het plan van Rutte III om (opnieuw) een maatschappelijke diensttijd in te voeren. Dat is dus helemaal niet nodig: Zoals Dorus het al in 1956 zong “Zorg dat je erbij komt, bij de Marine” adviseer ik:
Praat mee..