Open brief aan Gerard Dielessen

door: Jan Raateland

Beste meneer Dielessen,

Het nieuwsbericht van 15 september jl. met als onderwerp NOS*NSF op weg naar een vereniging 3.0 heeft mijn aandacht getrokken.  Want al meer dan 10 jaar zet ik mij in voor de versterking van de sportverenigingen in Nederland. In 2017 is het gelukt ‘de sportvereniging’ aan te melden als Immaterieel Erfgoed. Daarmee zal het duidelijk zijn dat ik het nieuwsbericht voornamelijk heb gelezen vanuit het perspectief van de duizenden sportverenigingen in Nederland, zij die gezamenlijk de sportieve infrastructuur van Nederland vormen, volgens een oude soundbyte van NOC*NSF.

Omdat mijn verbazing over de uitkomsten van deze eerste verenigingsconferentie groot was, ben ik eerst een ‘rondje langs de velden’ gaan maken. De reacties en vragen van een aantal zeer weldenkende mensen en tevens ervaren bestuurders van sportverenigingen, laten zich als volgt samenvatten.

• Wat is de legitimatie van NOC*NSF om zichzelf te presenteren als de partij die de grote verbinder van de sport moet worden?
• Een Veranderagenda gaat over echte veranderingen. Dat kan alleen bij een kritische zelfanalyse. Die lijkt hier te ontbreken. 
• Ik begrijp hier niets van… Wat moet ik hiermee? Dit gaat toch over ons? Wij, de sportverenigingen?
• Heel veel bla, bla… 3.0? Ik lees geen enkel knalhard ijkpunt wat er werkelijk aan de hand is.
• ‘Supportive caregiver’ rijmt slecht met het zichzelf als belangrijk vinden; nogal misplaatst om jezelf en de sportbonden als belangrijk te zien.
• NOC NSF verliest hier het contact met de aarde (lees: de sportverenigingen)

Deze reacties bevestigden mijn eigen gedachten die ik in deze brief nader uitwerk.