DUNO al 25 jaar een sportvereniging met maatschappelijke verantwoordelijkheid

Jan Raateland | 2 mei 2023

Iedereen kent wel de slogan van een bekend kleding sportmerk: Just do it!

Dat geldt zeker voor de Haagse voetbalvereniging DUNO waar het de invulling betreft van haar maatschappelijke functie.

Dit artikel is er een in de categorie ‘preken voor eigen parochie’. Vanaf 1975 ben ik lid van HSV DUNO. Deze Haagse Sport Vereniging viert dit jaar haar 100 jarig bestaan.
Na een korte sportieve voetbalcarrière, die ik in 1980 definitief moest beëindigden vanwege een ernstige knieblessure, ben ik mij nuttig gaan maken in verschillende vrijwilligersfuncties en als bestuurslid.

In mijn functie als secretaris kwam ik in 1997 op het spoor van een beleidsstuk vanuit ‘de overheid’, dat als naam ‘ Sturen op Doelen’ droeg.

Kort samengevat kwam het beleidsadvies neer op het volgende: ‘Faciliteer sportverenigingen die invulling geven aan hun maatschappelijke functie’.

Die uitdaging nam het bestuur van DUNO ter hand met een voorstel voor de aanleg van een Multiveld. Het verharde veld achter het clubgebouw werd met behulp van een eenmalige financiering van de gemeente, omgetoverd tot een soort van playground waarop (ook) de buurtbewoners en andere sporters konden voetballen, basketballen, volleyballen en in de winter kon het met stoepranden afgezette veldje zelfs als kunstijsbaantje gebruikt worden.

Het was de eerste stap naar nog iets veel groters: Een multifunctioneel gebouw waarin zorg, kinderopvang en sport gecombineerd werden. Drie vrienden, toevallig ook drie bestuursleden van DUNO, Rob Leenheer, Henk Ruijl en Jan Raateland, vormden in 2001 met elkaar een projectgroep, die met volharding in een periode van zes jaar, in 2007 tot stand brachten: De Haagsche Dynamiek

Dat dit niet vanzelf ging blijkt wel uit de periode van zes jaar waarin het drietal niet alleen het plan bedachten, maar ook een investeerder voor 2,3 miljoen euro vonden in de woningcorporatie Staedion. De grootste hobbel die echter moest worden genomen was uitgerekend ‘de overheid’, de gemeente Den Haag.

De drie vrijwillige bestuurders van de sportvereniging moesten heel wat vrije uren bij hun werk opnemen om ambtenaren en wethouders van de verschillende afdelingen uit te leggen, dat wat ‘de gemeente’ zelf – op papier- als mooi beleidsdoel had gesteld, de vereniging DUNO als werkelijk uit te voeren voor ogen had. Daardoor liep het project twee jaar uit!

Dit nam gelukkig niets weg van de trots die niet alleen door DUNO leden werd ervaren….. Bij de officiële opening van de bijna geheel vernieuwde sportaccommodatie van DUNO, bleek het succes vele vaders en moeders te kennen: Burgemeester Wim Deetman verrichte samen met sportwethouder Sander Dekker en NOC*NSF voorzitter Erica Terpstra de opening.

Uiteraard bleef het niet bij een nieuw multifunctioneel gebouw, waarin drie organisaties hun eigen ruimtes hadden: Sanquin Bloedbank, 2 Samen kinderopvang en de voetbalvereniging DUNO met 450 leden.

Vanuit het concept ‘buurthuis van de toekomst’ zocht en vond DUNO de samenwerking met organisaties uit de buurt. Twee avonden in de week wordt ‘de huiskamer’ (voorheen kantine) gebruikt door twee bridgeverenigingen. Dagelijks wordt er naschoolse opvang geboden en verenigingen van eigenaren gebruiken de huiskamer voor hun ledenvergadering. Ook op het gebied van de zorg vond DUNO een samenwerkingspartner: een van de trainers van DUNO maakte zelf contact met de bewoners ‘aan de overkant’ van Domus Nostra, mensen met het syndroom van Korsakav; inmiddels is dit initiatief al jaren een wekelijks sportuurtje voor deze bewoners op het veld van DUNO.

Een groot compliment voor DUNO dus!

Beleid dat maar niet van papier afkomt

In de afgelopen 15 jaar heb ik regelmatig ‘nieuwe’ beleidsvoornemens, projecten, subsidietrajecten vanuit de overheid ‘langs’ zien komen. Al die plannen hadden als beoogd doel de samenwerking, de verbinding te vinden tussen de sectoren onderwijs, zorg, welzijn, werkgelegenheid, sociale zaken. Ondanks alle goede bedoelingen, kwamen deze sporadisch van de grond, kenden zelden continuïteit. Welke naam er ook aan werd gegeven: interdepartementaal, intersectoraal, ontschotten of werken in domeinen, het bleven zwarte letters op papier.

Just do it!

Bovenstaande DUNO-casus is het bewijs van ‘gewoon doen’. Vrijwillige bestuurders van een sportvereniging met een antenne voor de maatschappelijke functie van hun vereniging, vinden zelf hun weg. Dit past naadloos bij de aansporing van 25 jaar geleden!
‘Faciliteer sportverenigingen die invulling geven aan hun maatschappelijke functie’.

Dat faciliteren begint bij het investeren in het professionaliseren van sportverenigingen:
– voldoende bekwame vrijwilligers/bestuursleden als maatschappelijk ondernemers en

– genoeg betaalde trainers die kwaliteit in opleiding en begeleiding bieden (sportief, pedagogisch en veilig)

‘In iedere gemeente zijn de sportverenigingen nog steeds de belangrijkste en grootste sportaanbieder die de potentie bezit de grootste bijdrage te leveren in het meer gaan bewegen en/of sporten van 4 miljoen Nederlanders in 2040.’

Uit mijn artikel Ambities toekomstig sportbeleid